Skip to main content

‘கலை காலமற்றது’ - The Preserving Machine - குறிப்பு


கலைகுறித்த சொல்லாடல்களில் உதிர்க்கப்படும் பிரபலமான வாக்கியங்களுள் ஒன்று ‘கலை காலமற்றது’. இது உண்மைதானா? ஒருமுறை உயிர்கொண்டுவிட்ட கலைப்படைப்பு முடிவிலிவரை தன் இருப்பை தக்க வைத்துக் கொள்ளுமா என்ன? ஆம், ஒருவகையில் உண்மைதான். கம்பனும் வள்ளுவனும் நம் கணினிகளில் வந்தமர்ந்திருப்பது அவ்வாறே. வியாசன் மற்றும் வால்மீகியின் சொற்கள் தோன்றிய காலம் முதல் இன்றுவரை பாடப்படாத ஒருநாள்கூட இந்நிலத்தில் கடந்துசென்றிருக்காது. காத்திரமான கலைப்படைப்புகள் யாவும் நிச்சயம் காலம்கடந்து நிற்கும் என்பதை சிந்திக்கும் எவரும் உணரலாம். ஆனால் இந்த உண்மைமீது நமக்கு முழுமையான நம்பிக்கை இருப்பதில்லை. எங்கோ ஓர் மூலையில் நமது ஆழம் இதை சந்தேகித்தவாறே இருக்கிறது. காலன் எனும் விராடநாயகன்முன் நம் கலைப்படைப்புகள் எஞ்சுமா என்ற கேள்வி நம்மை எப்போதும் துரத்தி வருகிறது. எனவே எப்போதும் அனைத்தையும் ஆவணப்படுத்திக் கொண்டே இருக்கிறோம், அருங்காட்சியகங்கள் அமைக்கிறோம், தற்போது இணையம்வழியாக பெரும் திரட்டுகளை சேமித்து வைக்கிறோம். எனினும் அந்த ஆதி ஐயம் நீங்கிவிட்டதாகத் தெரியவில்லை. அது எப்போதும் நம்மில் இருந்து கொண்டிருக்கும் என்றே நினைக்கிறேன்.

கலையை காலத்தில் ’நிறுத்துவது’ குறித்து சில விசித்திர கற்பனைகள் கொண்டது இக்கதை. மேற்கத்திய இசையில் ஆர்முள்ளவர்களுக்கு மேலதிகமாக வாசிப்பனுபவம் கிட்டலாம்.





Comments

  1. Borgata Hotel Casino & Spa - JTM Hub
    BORGATA HOTEL CASINO & SPA in Atlantic City 서산 출장안마 NJ at 9:01 삼척 출장마사지 PM - 밀양 출장안마 10:00 PM. View deals and phone #. 1 수원 출장안마 Borgata 화성 출장샵 Way Casino in Atlantic City

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

பிறப்பிடம் - யசுனாரி கவபத்தா

பிறப்பிடம் அந்த எழுத்தர் வாடகைக்கு வீடு தேடி வந்தபோது பனிரெண்டு அல்லது பதிமூன்று வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு சிறுவன் கதவினருகே நின்றிருப்பதைக் கண்டு அவரால் சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. ”ரொம்பவும் சாமர்த்தியமாக நடந்து கொள்வதாக எண்ணாதே. உன் அம்மாவுக்கு கடிதமெழுதி அவளிடம் இதுபற்றி கேள்.” ”என் அம்மாவிடம் கேட்டால், அவள் இல்லையென்றே சொல்வாள். நீங்கள் என்னிடமிருந்துதான் வாடகைக்கு எடுக்க வேண்டும்.” ”சரி, வாடகை எவ்வளவு?” ”ஐந்து யென்.” ”ஹ்ம்ம. எனக்கு சந்தை நிலவரம் தெரியும்,” எழுத்தர் கறாராக மறுப்பதான தொனியில் பேசினார். “ஐந்து யென் என்பது ரொம்ப அதிகம். மூன்று யென்னாக வைத்துக் கொள்.” ”அவ்வாறெனில் மறந்து விடுங்கள்.” பையனைப் பார்க்கையில் வீட்டின் பின்னால் இருக்கும் வயல்வெளிக்கு ஓடத் தயாராக இருப்பவன்போல தெரிந்தது. இந்த குழந்தைத்தனமான பேரம்பேசும் பாணி எழுத்தரை திணறடித்தது. மாவட்ட அலுவலக கட்டிடத்தின் எதிரே உள்ள இவ்வீடு அவருக்கு கண்டிப்பாக வேண்டும். ”இந்த மாதம் மட்டும் நீங்கள் வாடகையை முன்பணமாக கொடுக்க வேண்டும்.” “நான் உன்னிடமே கொடுப்பதா?” ”ஆம், என்னிடம்தான்.” அ

நாகரிகத்திலிருந்து தப்பித்தல் - ஐசக் பாஷவிஸ் சிங்கர்

நாகரிகத்திலிருந்து தப்பித்தல் நாகரிகத்திலிருந்து தப்பிப்பது என்ற எனது செயல்திட்டத்தை அச்சொல்லின் பொருளைக் கற்றுக்கொண்ட சிறிது காலத்திலேயே தொடங்கிவிட்டேன். ஆனால் பதினெட்டு வயதுவரை நான் வாழ்ந்துவந்த பில்கோரே கிராமமோ தப்பித்து ஓடிவரும் அளவுக்கு போதுமான நாகரிகத்தைக் கொண்டிருக்கவில்லை. பின்னாட்களில் நான் வார்சாவுக்குச் (போலாந்தின் தலைநகர்) சென்றபோது மீண்டும் பில்கோரேவுக்கு திரும்பி வருவதை மட்டுமே என்னால் செய்யமுடிந்தது. நியூயார்க் நகருக்கு வந்துசேர்ந்த பின்னரே இவ்வெண்ணம் ஓரளவு பொருள் கொண்டதாக மாறியது. இங்குதான் ஒருவித ஒவ்வாமையால் நான் அவதிப்படத் துவங்கினேன் – தூசிக் காய்ச்சல், வேனில் ஒவ்வாமை போன்ற ஒன்று.. யாருக்குத் தெரியும்? குப்பிநிறைய மாத்திரைகளை எடுத்துக் கொண்டபோதும் பெரிய பலனேதும் ஏற்படவில்லை. வசந்த காலத்தின் துவக்கமோ ஆகஸ்டு மாதத்தைப் போன்று தீவிரமான வெப்பம் கொண்டிருந்தது, நான் குடியிருந்த மேற்கு பக்க அறையின் புழுக்கம் தாங்கமுடியவில்லை. நான் பொதுவாக மருத்துவமனைக்குச் செல்லும் வகையினன் அல்ல. இருப்பினும் டாக்டர். நிஸ்டட்காவை ஒருமுறை பார்வையிடச் சென்றேன், அவரை நான் வார்சாவிலிரு

முட்டாள் கிம்பெல் - ஐசக் பாஷவிஸ் சிங்கர்

முட்டாள் கிம்பெல் [I] நான்தான் முட்டாள் கிம்பெல். நான் என்னை முட்டாளாக நினைக்கவில்லை. ஆனால் மக்கள் என்னை அழைப்பது அவ்வாறுதான். பள்ளியில் இருக்கும்போதே எனக்கு அப்பெயரை அளித்துவிட்டனர். மொத்தம் எனக்கு ஏழு பெயர்கள் இருந்தன: க்ராக்கு, கழுதை, சணல்மண்டையன், லாகிரி, சிடுமூஞ்சி, மடையன் மற்றும் முட்டாள். இறுதிப் பெயர் நிலைத்துவிட்டது. என் முட்டாள்தனம் என்னவாக இருந்தது? என்னை எவரும் எளிதில் நம்பவைத்து விடலாம். அவர்கள் சொன்னார்கள், ”கிம்பெல், ரப்பியின் 1 மனைவியை ஈற்றறைக்குக் கொண்டுவந்துள்ளனர், செய்தி தெரியுமா?” எனவே நான் பள்ளிக்குச் செல்லவில்லை. கடைசியில் அதுவொரு பொய் என்று ஆனது. நான் எப்படி அறிந்திருக்க முடியும்? அவள் வயிறு பெரிதாக இருக்கவில்லை என்பது உண்மைதான். ஆனால் அவள் வயிற்றை ஒருபோதும் நான் நோக்கியதில்லையே. இதெல்லாம் பெரிய முட்டாள்தனமா என்ன? அந்த கும்பல் பலமாக என்னை கேலிசெய்து சிரித்து ஆடிப்பாடிவிட்டு ஓர் இரவு வணக்கப் பாடலை பாடியது. மேலும் வழக்கமாக ஒரு பெண் ஈற்றறைக்குச் செல்கையில் அவர்கள் அளிக்கும் உலர் திராட்சைகளுக்குப் பதிலாக என் கைநிறைய ஆட்டுப் புழுக்கைகளை திணித்தனர். நான