Skip to main content

அஸ்பெஸ்டாஸ் மனிதன் - பின்புலம்- குறிப்பு


பொதுவாக ஒரு சூழலின் அபத்தங்களை அச்சூழலிலிருந்து முற்றிலும் அந்நியமான ஒரு நபரே எளிதில் சுட்டிக்காட்ட முடியும். நிகழ்கால வாழ்வின் அபத்தங்களை சுட்டிக்காட்டுவது என்பது இலக்கியம், நாடகம் சினிமா என அனைத்து கலைவடிவங்களுக்கும் எப்போதும் விருப்பமான பேசுபொருள்.

அவ்வகையில் ஒரு படைப்பை கட்டமைக்க படைப்பாளிகள் கையாளும் பிரபலமான யுக்திகள் இரண்டு: முதலாவது ஓர் உலகத்துக்கு முற்றிலும் அந்நியமானவனை கதைச்சூழலில் உலவவிட்டு அவனது பார்வையில் கதையை சொல்வது. எமதர்மன் பூமிக்கு வருவது அல்லது மனிதன் நரகத்துக்கு போவது என்பதுபோல. புதுமைபித்தனின் கடவுளும் கந்தசாமிபிள்ளையும் கதை இவ்வகைமைக்குச் சிறந்த உதாரணம். இரண்டாவது யுக்தி காலப்பயணம் மேற்கொள்வது. தூரத்து கடந்துகாலத்துக்கோ அல்லது எதிர்காலத்துக்கோ கதைநாயகனை பயணிக்கவைத்து கதை சொல்வது. அஸ்பெஸ்பெஸ்டாஸ் மனிதன் இவ்வகைக் கதை.


இம்மொழியாக்கத் தொடரில் ஒரு இலகுவான கதையை தேர்வு செய்யலாம் என்று யோசித்தவுடன் முதலாவதாக நினைவுக்கு வந்த பெயர் ஸ்டீபன் லீகாக். முன்பு தளத்தில் வந்திருந்த இப்பதிவின்  மூலமே இவரை அறிந்தேன். அப்போது இக்கதை என்னுள் பெரும்சலனம் எதுவும் ஏற்படுத்தாவிட்டாலும் பகடிக் கதை என்ற அளவில் நினைவில் நீடித்தது. இப்போது மீண்டும் வாசிக்கையிலும் இக்கதைக்கான மனநிலையுடன் வாசித்தால் நல்ல கதையாகவே பட்டது. மொழியாக்கத்தை பகிர்ந்த போது சில நண்பர்கள் இக்கதை சற்றே சுமாரானதாக இருப்பதாய் சந்தேகித்தனர். தீவிரமாக எதையேனும் எதிர்பார்த்திருப்பார்கள் போலும். அல்லது வாசகர்கள் இக்கதையை நேரடி அர்த்தத்தில் வாசிப்பார்களோ என்ற ஐயமும் எனக்குள்ளது.

மேலும் கதை எழுதப்பட்ட காலகட்டம் (1911). பகடிக் கதை என்ற அளவிலேயேகூட இக்கதையில் இடம்பெறும் இயற்கையை கைப்பற்றுதல் மற்றும் பெண்கள் குறித்தான சிந்தனைகள் இன்றைய நோக்கில் சற்றே ஒவ்வாதவை. இந்த பின்புல அறிதலோடு வாசிப்பவர்களே இக்கதையை சரியான அணுகமுடியும் என நினைக்கிறேன். எவ்வாறிருப்பினும் அனைத்துவகை எழுத்துக்கும் இங்கு இடமிருக்கிறது இங்கு பதிகிறேன்.

மூலம்: Nonsense novels தொகுப்பின் அனைத்து கதைகளும் இங்குள்ளது,

Comments

Popular posts from this blog

பிறப்பிடம் - யசுனாரி கவபத்தா

பிறப்பிடம் அந்த எழுத்தர் வாடகைக்கு வீடு தேடி வந்தபோது பனிரெண்டு அல்லது பதிமூன்று வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு சிறுவன் கதவினருகே நின்றிருப்பதைக் கண்டு அவரால் சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. ”ரொம்பவும் சாமர்த்தியமாக நடந்து கொள்வதாக எண்ணாதே. உன் அம்மாவுக்கு கடிதமெழுதி அவளிடம் இதுபற்றி கேள்.” ”என் அம்மாவிடம் கேட்டால், அவள் இல்லையென்றே சொல்வாள். நீங்கள் என்னிடமிருந்துதான் வாடகைக்கு எடுக்க வேண்டும்.” ”சரி, வாடகை எவ்வளவு?” ”ஐந்து யென்.” ”ஹ்ம்ம. எனக்கு சந்தை நிலவரம் தெரியும்,” எழுத்தர் கறாராக மறுப்பதான தொனியில் பேசினார். “ஐந்து யென் என்பது ரொம்ப அதிகம். மூன்று யென்னாக வைத்துக் கொள்.” ”அவ்வாறெனில் மறந்து விடுங்கள்.” பையனைப் பார்க்கையில் வீட்டின் பின்னால் இருக்கும் வயல்வெளிக்கு ஓடத் தயாராக இருப்பவன்போல தெரிந்தது. இந்த குழந்தைத்தனமான பேரம்பேசும் பாணி எழுத்தரை திணறடித்தது. மாவட்ட அலுவலக கட்டிடத்தின் எதிரே உள்ள இவ்வீடு அவருக்கு கண்டிப்பாக வேண்டும். ”இந்த மாதம் மட்டும் நீங்கள் வாடகையை முன்பணமாக கொடுக்க வேண்டும்.” “நான் உன்னிடமே கொடுப்பதா?” ”ஆம், என்னிடம்தான்.” அ

நாகரிகத்திலிருந்து தப்பித்தல் - ஐசக் பாஷவிஸ் சிங்கர்

நாகரிகத்திலிருந்து தப்பித்தல் நாகரிகத்திலிருந்து தப்பிப்பது என்ற எனது செயல்திட்டத்தை அச்சொல்லின் பொருளைக் கற்றுக்கொண்ட சிறிது காலத்திலேயே தொடங்கிவிட்டேன். ஆனால் பதினெட்டு வயதுவரை நான் வாழ்ந்துவந்த பில்கோரே கிராமமோ தப்பித்து ஓடிவரும் அளவுக்கு போதுமான நாகரிகத்தைக் கொண்டிருக்கவில்லை. பின்னாட்களில் நான் வார்சாவுக்குச் (போலாந்தின் தலைநகர்) சென்றபோது மீண்டும் பில்கோரேவுக்கு திரும்பி வருவதை மட்டுமே என்னால் செய்யமுடிந்தது. நியூயார்க் நகருக்கு வந்துசேர்ந்த பின்னரே இவ்வெண்ணம் ஓரளவு பொருள் கொண்டதாக மாறியது. இங்குதான் ஒருவித ஒவ்வாமையால் நான் அவதிப்படத் துவங்கினேன் – தூசிக் காய்ச்சல், வேனில் ஒவ்வாமை போன்ற ஒன்று.. யாருக்குத் தெரியும்? குப்பிநிறைய மாத்திரைகளை எடுத்துக் கொண்டபோதும் பெரிய பலனேதும் ஏற்படவில்லை. வசந்த காலத்தின் துவக்கமோ ஆகஸ்டு மாதத்தைப் போன்று தீவிரமான வெப்பம் கொண்டிருந்தது, நான் குடியிருந்த மேற்கு பக்க அறையின் புழுக்கம் தாங்கமுடியவில்லை. நான் பொதுவாக மருத்துவமனைக்குச் செல்லும் வகையினன் அல்ல. இருப்பினும் டாக்டர். நிஸ்டட்காவை ஒருமுறை பார்வையிடச் சென்றேன், அவரை நான் வார்சாவிலிரு

முட்டாள் கிம்பெல் - ஐசக் பாஷவிஸ் சிங்கர்

முட்டாள் கிம்பெல் [I] நான்தான் முட்டாள் கிம்பெல். நான் என்னை முட்டாளாக நினைக்கவில்லை. ஆனால் மக்கள் என்னை அழைப்பது அவ்வாறுதான். பள்ளியில் இருக்கும்போதே எனக்கு அப்பெயரை அளித்துவிட்டனர். மொத்தம் எனக்கு ஏழு பெயர்கள் இருந்தன: க்ராக்கு, கழுதை, சணல்மண்டையன், லாகிரி, சிடுமூஞ்சி, மடையன் மற்றும் முட்டாள். இறுதிப் பெயர் நிலைத்துவிட்டது. என் முட்டாள்தனம் என்னவாக இருந்தது? என்னை எவரும் எளிதில் நம்பவைத்து விடலாம். அவர்கள் சொன்னார்கள், ”கிம்பெல், ரப்பியின் 1 மனைவியை ஈற்றறைக்குக் கொண்டுவந்துள்ளனர், செய்தி தெரியுமா?” எனவே நான் பள்ளிக்குச் செல்லவில்லை. கடைசியில் அதுவொரு பொய் என்று ஆனது. நான் எப்படி அறிந்திருக்க முடியும்? அவள் வயிறு பெரிதாக இருக்கவில்லை என்பது உண்மைதான். ஆனால் அவள் வயிற்றை ஒருபோதும் நான் நோக்கியதில்லையே. இதெல்லாம் பெரிய முட்டாள்தனமா என்ன? அந்த கும்பல் பலமாக என்னை கேலிசெய்து சிரித்து ஆடிப்பாடிவிட்டு ஓர் இரவு வணக்கப் பாடலை பாடியது. மேலும் வழக்கமாக ஒரு பெண் ஈற்றறைக்குச் செல்கையில் அவர்கள் அளிக்கும் உலர் திராட்சைகளுக்குப் பதிலாக என் கைநிறைய ஆட்டுப் புழுக்கைகளை திணித்தனர். நான